Jak każdy szanujący się gracz letnie sierpniowe wieczory spędzam na studiowaniu listy Essen Preview. Zdaję sobie sprawę, że do największych międzynarodowych targów gier planszowych zostały jeszcze całe dwa miesiące, ale przecież lista, która w tym momencie liczy już niemal siedemset pozycji, na dwa tygodnie przed targami będzie nieprzerabialna. Czytaj więcej
Bardzo oryginalna gra paragrafowa pochodząca jeszcze z lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, ku uciesze fanów przygód wielkiego detektywa, została wreszcie wydana w języku polskim. Wydawnictwo Rebel uraczyło nas szkarłatnym pudłem noszącym tytuł: Sherlock Holmes. Detektyw doradczy – Zagadka Kuby Rozpruwacza i Przygody na West Endzie.
Czekałam na to pudło i ja, bo książki o przygodach Sherlocka Holmesa towarzyszyły mi od dzieciństwa, zaś pierwszą grą z tej serii, autorstwa Gary’ego Grady’ego, Suzanne Goldberg i Raymonda Edwardsa, cieszyłam się już kilka lat temu. Czytaj więcej
Zamieszczam dziś krótki wpis przedstawiający grę, na którą wiele osób czeka niecierpliwie z uwagi na nazwisko jej autora. Stefan Feld to twórca przez jednych uwielbiany bezkrytycznie; przez innych omijany z powodu gier, których temat zaczyna i kończy się na okładce. Jednak nietuzinkowe rozwiązania mechaniczne, które autor wprowadza do wielu tytułów, sprawiają, że każdą z jego nowych propozycji warto przynajmniej sprawdzić. Czytaj więcej
Długie majowe weekendy i lato, które pojawiło się już wiosną sprawiły, że moje życie towarzyskie i planszowe przeniosło się z zamkniętych pomieszczeń do zielonego ogrodu. Słońce, relaks, spotkania z innymi działkowiczami spowodowały, że musiałam wyciągnąć na stolik gry równie jak oni optymistyczne. Powinno być lekko, sympatycznie i kolorowo. A że temat ogródków przewija się w świecie planszowym od lat, postanowiłam pozostawić zaprzyjaźnionych ogrodników w ich naturalnym środowisku. Czytaj więcej
W najróżniejsze gry logiczne grywam z przyjemnością już od lat, a szczególnie wakacje są czasem, gdy sięgam po nie częściej. Gry logiczne są zwykle małe, łatwe do transportu, proste do wytłumaczenia, szybkie w rozgrywce. Są też zazwyczaj oszczędne w formie i stanowią dobrą odskocznię od zbyt już kolorowych i krzyczących eurogier. To powrót do prostoty i powiew klasyki. Czyste skupienie. Czytaj więcej
Mniej więcej rok temu napisałam tekst o eurograch wykorzystujących kości, z którym dziś sama już się nie zgadzam. Kości w poważnych grach wówczas mi zawadzały; męczyły nie do końca ujarzmioną losowością. Choć nawet wtedy znalazłam parę chlubnych wyjątków. Jednak w ostatnim roku poznałam trzy nowe tytuły, które znacznie zmieniły moje myślenie o potrzebie umieszczania tak losowego narzędzia jak k6 w grach planszowych. To gry, w których kościane mechanizmy nie generują niepożądanej losowości. Generują jedynie losowość pożyteczną, tą która różnicuje rozgrywki, ale nie wpływa na ich wynik. I te trzy gry, a przede wszystkim sposób operowania w nich kostkami, postanowiłam dziś zaprezentować. Czytaj więcej
W ostatniej części mojej relacji przedstawię kilka wybranych gier karcianych, które miałam okazję poznać na targach w Essen. Mam wrażenie, że to właśnie gry z kategorii małych i sprytnych karcianek najmocniej błyszczały w tym roku. Nieco zawiodły mnie gry większe, do których miałam wcześniej pewne oczekiwania; pozytywnie zaskoczyły natomiast małe gierki, których nie miałam nawet na liście do sprawdzenia. Z tych kilku gier, które ostatecznie przywiozłam, większość to małe budżetowe pudełeczka. Żeby nie było tak różowo, przedstawię tutaj też pewne rozczarowania. Czytaj więcej
W drugiej części relacji z tegorocznych targów gier planszowych w Essen przedstawiam wybrane gry z kategorii planszowych i kafelkowych. Przypominam, że są to zaledwie pierwsze wrażenia po pojedynczych partiach. Miejcie to proszę na uwadze. Czytaj więcej
Wróciłam z tegorocznych targów gier planszowych w Essen naładowana bardzo pozytywną energią. Tym razem jechałam bez wielkich oczekiwań, bo nie umiałam wybrać wcześniej żadnego szczególnego tytułu, który koniecznie chciałabym mieć. Wiedziałam, że będzie to poszukiwanie igły w stogu siana i przeczesywanie hal w nadziei znalezienia jakiegoś ciekawszego tytułu. Nie planowałam kupować niczego w ciemno, planowałam najpierw przede wszystkim grać. Czytaj więcej
Tytuł na ten felieton zgapiłam z okładki najnowszej gry Splotter Spellen. Felieton ten dotyczyć będzie jednak gier zupełnie innych niż niszowe propozycje holenderskiego wydawnictwa – gier pełnych kości, opierających się na kościach, gier o mechanice dice placement, która wdarła się na salony graczy, wypychając królującą tam dotąd mechanikę worker placement. Czytaj więcej